donderdag 16 oktober
Door: suzan
Blijf op de hoogte en volg Suzan
16 Oktober 2014 | Indonesië, Ambon
Zo vandaag was een lang dagje. Wel heerlijk gewerkt maar voel de voetjes nu wel. Helaas pas rond negen uur kunnen beginnen. Net na 8 uur bij het ziekenhuis aangekomen waar het appèl nog bezig was. Al het personeel staat dan netjes in uniform buiten en wordt dan via een microfoon toe gesproken, lijkt wel een soort peptalk voor iedereen, sommige worden naar voren geroepen en er wordt nog samen gebeden.
Alle spulletjes weer bij elkaar gezocht, en aan de slag. Leuk variërend programma, van alles wat, ook 2 grotere langdurige operaties.
Je komt echt van alles tegen. Als hier dus iets uit de patiënt gehaald wordt, bijv. de blinde darm of blaasstenen dan moet dit gelijk aan de familie getoond worden die buiten zitten of liggen te wachten, terwijl de operatie van de patient nog niet klaar is. Het wordt ook altijd bewaard. Vandaag was er een patient met een grote blaassteen die via een open blaasoperatie verwijderd werd, vorig jaar was hij blijkbaar voor hetzelfde geweest en na de operatie kwam zijn familie gelijk aan met de steen die vorig jaar was verwijderd, al die tijd bewaard dus.
Ga ik even wat halen buiten de operatiekamer lopen daar ineens 3 kindjes te spelen op de gang van de OK. Ze liepen nog net niet kamer binnen maar verder overal wel. Ze hadden wel op maat gemaakte operatiekleding aan, zag er erg leuk uit, foto's volgen nog. Blijken dan kinderen van artsen te zijn waarvan bijv. beide ouders in het ziekenhuis werken, en tot de tijd dat ze dan naar school gebracht kunnen worden, nemen ze ze gewoon mee naar het werk. Jolanda dacht leuk ik geef ze een ballon mee voor thuis, maar daar gingen ze gelijk mee spelen en natuurlijk knalde er een, gewoon bij de patienten die aan het wachten waren voor hun operatie.
Tussendoor even kunnen genieten van de hapjes die de vrouwen brachten voor ons, kue dadar, pisang goreng, kue lapis, gebakken tahoe gevuld met groente, lekker hoor.
De laatste patient van de dag hebben we zelf maar naar boven gebracht vanaf de recovery, want dan konden wij ook naar huis. Zodra je dan met die patiënt op de brancard naar buiten komt zit daar dus een hele familie te wachten, die dan gelijk achter ons aan loopt, en aangezien het niet zomaar een route is die je loopt is het eigenlijk wel een komisch zicht. Je moet dan echt een lange schuine helling op voordat je bij de afdeling bent, dus echt aanzetten en dan al bijna rennend anders kom je er niet. Er is nog een andere kortere route maar die is zeker 10x zo steil. Fijn hoor als je net geopereerd bent.
Om 22 uur gingen pas naar het hotel, net in een tropische bui, daar hadden Julia en Judith gezorgd dat het eten al bezorgd was en we zo aan konden schuiven. Het smaakte heerlijk.
Morgen alweer vrijdag, de dagen vliegen zo voorbij,
liefs Suzan, selamat tidor, slaap lekker.
Alle spulletjes weer bij elkaar gezocht, en aan de slag. Leuk variërend programma, van alles wat, ook 2 grotere langdurige operaties.
Je komt echt van alles tegen. Als hier dus iets uit de patiënt gehaald wordt, bijv. de blinde darm of blaasstenen dan moet dit gelijk aan de familie getoond worden die buiten zitten of liggen te wachten, terwijl de operatie van de patient nog niet klaar is. Het wordt ook altijd bewaard. Vandaag was er een patient met een grote blaassteen die via een open blaasoperatie verwijderd werd, vorig jaar was hij blijkbaar voor hetzelfde geweest en na de operatie kwam zijn familie gelijk aan met de steen die vorig jaar was verwijderd, al die tijd bewaard dus.
Ga ik even wat halen buiten de operatiekamer lopen daar ineens 3 kindjes te spelen op de gang van de OK. Ze liepen nog net niet kamer binnen maar verder overal wel. Ze hadden wel op maat gemaakte operatiekleding aan, zag er erg leuk uit, foto's volgen nog. Blijken dan kinderen van artsen te zijn waarvan bijv. beide ouders in het ziekenhuis werken, en tot de tijd dat ze dan naar school gebracht kunnen worden, nemen ze ze gewoon mee naar het werk. Jolanda dacht leuk ik geef ze een ballon mee voor thuis, maar daar gingen ze gelijk mee spelen en natuurlijk knalde er een, gewoon bij de patienten die aan het wachten waren voor hun operatie.
Tussendoor even kunnen genieten van de hapjes die de vrouwen brachten voor ons, kue dadar, pisang goreng, kue lapis, gebakken tahoe gevuld met groente, lekker hoor.
De laatste patient van de dag hebben we zelf maar naar boven gebracht vanaf de recovery, want dan konden wij ook naar huis. Zodra je dan met die patiënt op de brancard naar buiten komt zit daar dus een hele familie te wachten, die dan gelijk achter ons aan loopt, en aangezien het niet zomaar een route is die je loopt is het eigenlijk wel een komisch zicht. Je moet dan echt een lange schuine helling op voordat je bij de afdeling bent, dus echt aanzetten en dan al bijna rennend anders kom je er niet. Er is nog een andere kortere route maar die is zeker 10x zo steil. Fijn hoor als je net geopereerd bent.
Om 22 uur gingen pas naar het hotel, net in een tropische bui, daar hadden Julia en Judith gezorgd dat het eten al bezorgd was en we zo aan konden schuiven. Het smaakte heerlijk.
Morgen alweer vrijdag, de dagen vliegen zo voorbij,
liefs Suzan, selamat tidor, slaap lekker.
-
16 Oktober 2014 - 17:26
Ingrid Van Burg:
Hoi Suzan,
Wat mooi om je verhalen te lezen echt een andere wereld jammer dat we niet even langs kunnen komen om te kijken hoe het nou allemaal gaat. Het zijn inderdaad lange dagen voor jullie heb je nog vakantie als je terug bent kan je nog even bijkomen. De dagen vliegen hier ook voorbij pas goed op je zelf en groetjes van ons. -
16 Oktober 2014 - 22:21
Julia:
Super om je verhaal weer te lezen en inderdaad zal leuk zijn om mee te mogen kijken Joe het daar allemaal in het echt is ,moet je logens mij echt gezien hebben
Hier in het koude Nederland zijn we super trots op je wat jullie daar allemaal doen
Knuffel van Johan en julia -
17 Oktober 2014 - 09:36
Ina Wisse:
Hoi Suzan
Je zult nu wel al een beetje ingeburgerd zijn denk ik. Leuk hè om daar te werken. Heel leuk om je verslag te lezen. Ben zo benieuwd naar jullie verhalen als je thuis zijn. Want ja ik heb natuurlijk nog wel een paar vragen. Ik begrijp dat je met aqua Turren dus hebben je andere apparatuur meegenomen ?
Veel plezier nog verder. Ik denk aan jullie.
Ik ga straks weer een flinke bergwandeling in de Pyreneeën maken. Dat is toch heel andere koek.
Groetjes
Ina -
17 Oktober 2014 - 10:49
Guilliet:
hoi suzan reisverslag weer gelezen. leuk om dit allemaal mee te maken maar denk ook ontzettent zwaar. geniet er van en let goed op je zelf. groetjes pa en ma.
-
17 Oktober 2014 - 16:33
W.b.calbo:
nog geen contact via skype,
maar lukt het de anderen dan wel?
gr. pa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
